Ik wandel graag.

Ik heb altijd graag gewandeld, was altijd graag in de natuur. 

Wandelingen met mijn ouders, trektochten met de scouts, strandzeilen, op trektocht met mijn lief.

Geef mij maar bos en bergen, strand en zee, weides vol bloemetjes . 

 

Toen kwamen de kinderen. We gingen ook nog wandelen: met de buggy, in de draagdoek, in de draagrugzak, aan het handje en dan ver voor mama op het pad. We namen hen mee naar de bergen en de bossen en het strand, we gingen kamperen. 

 

En toch…ergens onderweg verloor ik mezelf. Ik wandelde in het bos of op het strand, maar mijn hoofd bleef thuis. Mijn hoofd dat alsmaar aan het plannen, organiseren en overdenken was.

 

Maar onlangs, na het diepe dal van burn-out,  herontdekte ik het wandelen als krachtig instrument tegen stress. Ik leerde luisteren naar mijn lichaam en wandelen in het moment. Ik maakte mijn eerste solo-trektocht en kreeg een golf van energie en levenskracht. Dus ik wandel verder. 

 

Ik ga kleine paadjes ontdekken, van mooie uitzichten genieten, kijken naar bloemetjes stenen en schelpen, luisteren naar het ruisen van de golven. Op de blog schrijf ik over mijn wandelavonturen, mijn wandelmijmeringen, de voordelen van wandelen en deel ik praktische tips. 

​

En ik neem jullie mee op wandeling.

Het wordt mijn missie om zoveel mogelijk mensen de rust én de kracht van het wandelen te doen ontdekken.

Mijn capaciteiten als socio-cultureel werker, mijn wandelervaring, mijn luisterend oor en zorgende aard mix ik met mijn idealisme en gedrevenheid tot een kleine onderneming: Wandelpraktijk. 

​

​

​

Veel wandelplezier, 

Mieke 

​

​